Ο δρόμος μετά τον χωρισμό....

"Γέλα μου, όπως και χτές γέλα μου, στα μάτια σου δε θέλω άλλα δάκρυα..."

Ελπίζω να ξέρετε αυτό το τραγούδι... Ωστόσο δεν το παραθέτω για να εξασφαλίσω την γνωστοποίησή του, αλλά για να δείξω το πόσο σημαντικό είναι το νόημά του...
Τι σημαίνει το δάκρυ σε μια σχέση...; Πώς είναι να αγαπάς μέχρι τέλους..;
Και πώς είναι να προσπαθείς για μια σχέση..όταν το τέλος της έχει ήδη οριστεί..;

Το κακό είναι ότι κανείς, στη θέα ενός χωρισμού..του δικού του χωρισμού, δε μπορεί να κρατήσει έστω και το παραμικρό του δάκρυ... Θα κλάψει...Κι αν ακόμη δεν αφήσει το δάκρυ να κυλήσει...ψυχικά θα στεγνώσει από το κλάμα... Ο ηθικός σπαραγμός....η κατάπτωση...το ψυχικό κουρέλιασμα...
Θα λυγίσει...θα θελήσει να ξεσπάσει...και δυστυχώς θα το κάνει...
Και λέω δυστυχώς γιατί ΚΑΝΕΙΣ δε ξεσπάει όταν είναι μόνος του...Ξεσπάει μπροστά στους φίλους του...στα πρόσωπα που αγαπάει...και που μέχρι τώρα νοιαζόταν...
Και θα ξεσπάσει πολύ άσχημα... Σε σημείο αποστροφής....
Σε σημείο που αργότερα θα μετανιώσει...και μάλιστα πολύ πικρά...
Θα νιώσει την μοναξιά πολύ έντονα...
Και μετά..;
Η μεγάλη απόφαση... "Θα συνεχίσω...θα κοιτάξω μπροστά"
Η ψυχική αντοχή μοιάζει απόμακρο όνειρο...σακατεμένο από τους εφιάλτες της ζωής....
Και γιατί όλα αυτά; Για μια σχέση που έδωσε τα πάντα...και η σχέση αυτή στο τέλος τον πρόδωσε...Αυτόν τον άνθρωπο...τον προδωμένο....ποιός θα τον γιατρέψει; Ποιός θα τον κάνει καλά;
Κι αν στο τέλος, γυρίσει η μοίρα; Αν ο θύτης γίνει θύμα των ίδιων των συναισθημάτων του;
Αν συνειδητοποιήσει την απώλεια, και ζητήσει συγχώρεση;
Αν ζητήσει απλά ένα χαμόγελο;
Ένα χαμόγελο μετά από τόσο δάκρυ; Μετά από τόσο πόνο...τόσο πόνο....τόσο....
Τότε τι γίνεται; Η συγχώρεση θα είναι η λύτρωση; Ο δρόμος για την απαλλαγή; Την ελευθερία; Ή μήπως ο δρόμος για την φυλακή...την απελπισία...
Μένεις για τον οίκτο; Για την συμπαράσταση;
Ή μήπως γιατί.....αγαπάς;